فرش بافی ترکمن
یموتهای ایرانی در فرش بافی استاد و ماهر هستند و با ذوق بسیار دستبافتههای با ارزشی میبافند. در میان بافتههای طایفهٔ یموت، بافتههای تیره آتابای در درجهٔ اول اهمیت قرار میگیرد. و پس از آن نوبت به دستبافتههای تیره جعفر بای میرسد. تیرهٔ کوچکی از این طایفه به نام کوگلانها نیز به طور مطلق در ایران زندگی میکنند و بیشتر در کار خورجین بافی هستند. گروهی از افراد ایل تکه که بعد از انقلاب روسیه به ایران آمدهاند. بهترین فرشهای ترکمنی را میبافند. فرشهای آنها دو پوده بوده و با گره ترکی بافته میشوند. گاهی تارها را و به ندرت تمام الیاف فرش را از جنس ابریشم انتخاب میکنند. آنها دستبافتههای مرغوب خود را به فروش نمیرسانند و طبق سنت به عنوان جهزیهٔ دختران خود نگه میدارند. فرشهای ترکمنی ایرانی از نظر تراکم نسبت به فرشهای ترکمنی روسی متراکم تر و کوبیده تر است. فرشهای ترکمنی بر روی دستگاههای افقی (زمینی) بافته میشوند. از جمله طرحهای معروف این ایلات میتوان به ترکمن قاشقی، ترکمن آخال (بخارا) یا طرح چشم غزال و همچنین طرح چهار فصل که مخصوص بافندگان ایل تکه است و از مشخصات آن این است که زمینهٔ فرش با خاج کوچکی که در وسط آن طراحی شده به ۴ قسمت تقسیم میشود. معمولاً در بالا وپایین فرشهای ترکمنی و بعد از حاشیه قسمتهای اضافی بافته میشوند که شانه نام دارند و این کار در دیگر مراکز فرش بافی ایران رایج نیست. در روزگار گذشته بیشتر پشمهای ترکمن صحرا با رنگهای طبیعی رنگ میشدند اما امروزه تا حدودی رنگهای شیمیایی نیز به کار میرود. فرشهای ترکمن در اندازههای بین ۱تا ۱۲ متر مربع و در رنگهای قرمز لاکی، آبی سرمهای، سبز پر رنگ، سفید و بژ بافته میشوند. بافندگان ترکمن پس از اینکه یک رج بافته شد، برای فشردن پود بر روی رج بافته شده و شروع رج بعدی، دونفری شانه (دفتین) را میکوبند و سعی میکنند ضرب پای اسبی را تقلید کنند که چابکسواری ترکمن با آن میتازد؛ گاهی صدای پای اسب نزدیک وگاهی دور میشوند
ترکمن ,فرشهای ,بافته ,میشوند ,بافی ,فرش ,فرشهای ترکمنی ,فرش بافی ,بافته میشوند ,و با ,ایل تکه
درباره این سایت